Parsifal Suite.

“Ondanks het feit dat Parsifal enkele van Wagners grootste orkestmuziek bevat, bestaat er momenteel maar weinig puur orkestraal materiaal voor concertuitvoeringen. Ik ben daarom begonnen een orkestrale suite op te bouwen waarin we meer tijd krijgen om de muziek van Parsifal op ons in te laten werken. Het resultaat is 45 minuten aan continue muziek uit de opera.

Na de ouverture begeven we ons naar de pracht en praal van Akte 3, Scène 1, de Goede Vrijdag-muziek, waarin Parsifal als koning van de ridders van de Graal wordt gezalfd. Een hobo-solo begeleidt ons vervolgens naar de volgende passage met zachte strijkers en houten blaasinstrumenten die Parsifal vergezellen terwijl hij de schoonheid van bos en weide bewondert die in het ochtendgloren schitteren. Het geluid van de middagklok luidt Wagners eigen overgang naar Scène 2 in, waarin de bosscene op dramatische wijze verandert in de grote hal van de Graalburcht. De ridders betreden de hal van beide kanten, en dragen de gewonde Amfortas en de doodskist van Titurel binnen. Vervolgens gaan we naar de inleiding van Akte 3, gevolgd door de inleiding van Akte 2, ‘Het magische kasteel van Klingsor’. Daarna volgt de scènewisseling uit Akte 1, waarin Gurnemanz Parsifal langs de rotswanden leidt en het bos (net als in Akte 3) op magische wijze verandert in de grote hal van de Graalburcht. We keren terug naar Akte 3 voor een korte overbruggingspassage (voor pauken, gedempte koperblazers en tokkelende strijkers), waarin de onheilspellende figuur van Parsifal volledig in zwart harnas gehuld uit het bos tevoorschijn komt. Deze passage leidt ons naar de slotscène en de natuurlijke ontknoping van de opera. Parsifal houdt de heilige speer, waarmee hij Amfortas heeft genezen, in de lucht. Hij pakt de Graal die steeds helderder begint te stralen en beweegt hem zegenend heen en weer. “O, verheven vreugde van dit wonder!”

Dit project was echt liefdewerk voor me en ik hoop dan ook van harte dat het een nuttige aanvulling op het orkestrepertoire kan zijn.”